நீதியும் , அறமும் , வாழ்வதற்கான உரிமையும் மறுக்கப்பட்டவர்களும் , , வன்புணர்வின் இறுதியில் சாலையின் ஓரம் கழிவென வீசப்பட்டவர்களும் , உயிரென இருந்தவர்களை கொலைகளுக்கு பலி கொடுத்துவிட்டு நியாயம் கேட்பவர்களும் , இருக்கும் கொஞ்சநஞ்ச வாழ்வையும் கையில் பிடித்துக்கொண்டு இழந்த சொத்துக்களை மீட்டெடுக்கப் போராடுபவர்களும் , தோல்வியடைந்த திருமணங்களினால் கைவிடப்பட்டவர்களும் , அவர்கள் தூக்கிச் சுமக்கும் குழந்தைகளும் , கடைசிக்காலத்தில் கைவிட்டுப்போன பிள்ளைகளிடம் கையேந்தும் வயதானவர்களும் என

போர்க்களம் போல காட்சியளிக்கும் நீதிமன்றங்களிலும் , காவல் நிலையங்களிலும்தான் அனுதினமும் வந்து கொத்துக்கொத்தாக குவிகிறார்கள் . அவ்வாறு குவிகின்றவர்களின் இறுதி நம்பிக்கையும் அரசினால் , அதிகாரங்களினால் , அலட்சியங்களினால் , சட்டங்களின் நுணுக்கங்களினால் நெரித்துக் கொல்லப்படும்போது , சிவப்புநிறக் கட்டிடங்களான இவை எனக்கு , குறிஞ்சிநில முருகன் அமர்ந்திருக்கும் செங்கோட்டு யானைகளாகவும் , அசுரர்களின் ரத்தத்தால் மூழ்கிப்போன அதன் கூர்மையான தந்தங்களாகவும்தான் தெரிகின்றன .