நம் வாழ்நாளின் இறுதி இதுதான் என அச்சமூட்டிய பிரளயம் சென்னையை ஆக்ரமித்தபோது உன் நிறைமாத கர்ப்பத்தின் துயர்போக்க , அந்த அடரிருளில் நடக்கத் திராணியற்று சாலையோர நடைபாதையில் நீ அமர்ந்த அக்கணத்தில்தான் , நான் முதன்முதலில் பவாவை உனக்காக வரைய ஆரம்பித்தேன் . கொண்டாட்டங்களின் குதூகலம் முடிந்து தெளிவடையும் ஆகாயத்தைப் பற்றி நீ சொன்ன வர்ணனைகளின் கோடுகளினூடே நான் பவாவின் ‘ நட்சத்திரங்கள் ஒளிந்து கொள்ளும் கருவறை ‘ என்ற அக்கதையை உனக்காகச் சொல்ல ஆரம்பிக்கிறேன் .