மனிதன் , எப்போது தன்னைத்தானே விரும்பத் தொடங்குகிறானோ அப்போதே , அவனிடமிருந்து அன்பு , பாசம் , பரிவு , நேசம் , பச்சாதாபம் , இணக்கம் , இயைவு , உறவு உள்ளிட்டவை மெல்லமெல்ல விலகிக்கொள்கின்றன . எல்லாவற்றையும் ஒதுக்கித் தள்ளும் அவன் , அதிகாரத்தை மட்டும் கையில் எடுத்துக்கொள்கிறான் . ஒரு எல்லை வரைவுக்குள் மட்டுமே அதிகாரத்தை செயல்படுத்த முடியும் என்பதைத் தெரிந்தும் , ஆபத்தான அதை விரிவுபடுத்த முனையும் அவன் பேராசை இலக்கற்றதாக இருக்கிறது . இதில் எந்தப்படிநிலையும் விலக்கல்ல . அதிகாரம் சுவைத்துப்பார்த்தவர்களுக்கு போதையானது . போதைக்காக எதையும் இழக்கத் தயாராக இருப்பார்கள் ….
வளர்ச்சி எனும் சிந்தனை , கடந்த நான்கு பத்தாண்டுகளில் குறிப்பாக , முன்னேற்றம் , நவினமயமாதல் மற்றும் சமத்துவம் போன்றவைகளோடு அடையாளப்படுத்தப் படுகிறது . இந்தக் காரணங்களுக்காக அது கச்சிதமான எதிர்க்கமுடியாத நம்பகத்தன்மையையும் விழுந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு பருப்பொருள் மீதான விதியைப்போல மாற்றவே முடியாத ஒன்றாகவும் வைத்துக் கருதப்படுகிறது . ஆனால் இந்தப் பார்வை நம்மைத் தவறாக வழிபடுத்தும் ஒன்றாகும் . வளர்ச்சி என்பது கொள்ளைக்கும் சுரண்டலுக்கும் வைக்கப்பட்டுள்ள மாற்றுப் பெயராகவும் பெரிய வன்முறையாகவும் அழிவை நோக்கி நம்மைச் செலுத்தும் கருவியாகவும் இருக்கிறதென்று என்னால் வாதாடமுடியும்
2006 தொடக்கம் 2016 வரையான காலப்பகுதிக்குள் எழுதப்பட்டிருக்கும் இந்தக் கதைகள் 1970 களில் இருந்து 2016 வரையான காலப்பகுதியைக் கொண்டியங்குகின்றன . இந்தக் காலவெளியில் ஈழத்திலும் ஈழத்தமிழர்கள் ஊடாடும் பிற புலங்களிலும் அவர்கள் வாழ்கின்ற நிலைமைகளில் சந்தித்த சமூக , அரசியல் , பொருளாதார , பண்பாட்டு , வாழ்க்கை நெருக்கடிகளே இந்தக் கதைகளின் பொருள்மையம் . அதிலும் கூடுதலான கதைகளில் பெண்களுடைய பிரச்சினைகளே பேசப்படுகின்றன . சாதி ரீதியாகவும் பாலியல் ரீதியாகவும் அரசியல் ரீதியாகவும் பெண்கள் எப்படியெல்லாம் ஆண் நிலைச் சமூகத்தினால் பாதிப்படைகிறார்கள் ,சுரண்டவும் அடக்கவும் படுகிறார்கள் என்பதைக் கவனப்படுத்தியிருக்கிறார் சாத்திரி . கதைகளின் மையப்பாத்திரமே பெண்கள்தான் . இதில் ” கைரி ” என்ற கதை இந்தத் தொகுதியின் ஆன்மா எனலாம் . மிக எளிய அடிநிலைப் பெண் ஒருத்தி , சமூக ( சாதி ) ரீதியாகவும் பாலியல் ரீதியாகவும் அரசியல் ரீதியாகவும் பலிகொள்ளப்படுவதைச் சாத்திரி மிகச் சிறப்பாக வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார் . எந்தக் குற்றமும் செய்யாத , குற்றங்களையே விரும்பாத ஒரு முதிய கூலிப்பெண் எப்படி அரசியல் படுகொலையொன்றில் , அநியாயமாகப் பலியிடப்படுகிறார் என்பதையும் ஆயுதம் தூக்கியவர்கள் எப்படியெல்லாம் தீர்ப்புகளை வழங்கினர் என்பதையும் சாத்திரி எதார்த்தமாக விளக்கி விடுகிறார் .