கஷ்டப்பட்டுப் பாரம் சுமக்கிறவர்கள் ‘ என்கிற விவிலிய அடையாளத்தை வாழ்க்கை தொடர்ந்து உச்சரித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறது . ஒரு சுமை தாங்கியின் முக்கியத்துவம் , எந்த ஒரு நடுகல்லின் முக்கியத்துவத்துக்கும் குறைந்தது அல்ல . நிழல் மரங்களுக்கு அருகில் நடப்பட்டு இருக்கிற சுமை தாங்கிகளுக்குப் பெரிய வடிவமைப்புகள் எதுவும் அவசியமில்லை . இரண்டு கல்தூண்கள் , மேலே குறுக்கே ஒரு கல்பாலம் . நின்றவாக்கில் உங்கள் தலைச் சுமைகளை இறக்கிக் கொள்ளலாம் .

தகிப்பாறிய பின் தோள் மாற்றிய சுமையுடன் மேலும் பயணம் தொடரலாம் . நிறையக் கடிதங்கள் அப்படியே இருந்தன ; மிக எளிமையாக , நேரடியாக , ஆரம்ப காலக் கடிதங்கள் எல்லாம் ஒரு சிட்டுக் குருவிச் சிறகினை அல்லது கோழித் தூவலை ஊதி ஊதி , நாலைந்து பேராக அதைக் காற்றிலேயே தக்கவைத்து , தரையிறங்கி விடாமல் மேலே மேலே தள்ளுகிற விளையாட்டு போல இருந்தன . இப்போதைய கடிதங்கள் வாழ்வின் துயரம் நிறைந்த பகுதிகளை , அன்றாடத்தில் பக்கத்து மனிதர்கள் செவிகொடுக்கத் தயங்கி அப்புறம் நகர்வதை , மிக நேரடியான சொற்களில் பகிர்ந்துகொள்பவை . மிகவும் நெருங்கிய உறவினரின் பூதவுடல் வீட்டுக் கூடத்திலிருந்து தெருவுக்கு நகரும்போது உண்டாகிற அழுகை போல , வெடித்துப் பீறிடுகிற , நாகரிகம் பார்க்காத உணர்வுடன் கூடியவை .

. – வண்ணதாசன்