ஒவ்வொரு படைப்பாளிக்கும் அகம் உணரும் தருணம்தான் படைப்பின் உச்சம் , வாழ்வின் உச்சமும் கூட . தன்னை மட்டுமல்லாமல் மறு இதயங்களின் வலியையும் மென் உணர்வுகளையும் உணரும்போது ஒரு சாமானியன் படைப்பாளியாகிறான் ஜானு பல கவிதைகளில் அப்படியான நொடிகளை தாண்டிச் செல்கிறார் . இடறி விழுந்த பறவையின் காயத்தை மயிலிறகென வருடித் தேற்ற பறவையின் பாஷை தெரிந்திருக்க வேண்டியதில்லை , வலி உணரும் மனம் போதும் என்று நம்மை உணர வைக்கும் ஜானுவின் எழுத்துக்கள் பெண்ணியக்குரலின் வறட்சியற்று அதே சமயம் தன் நிலைபாட்டை உறுதியாய் பதிவு செய்கிறது . உங்கள் தேவதைப் பட்டங்கள் எனக்கு வேண்டாம் , என் சிறகுகளே போதும் என்று நம்பிக்கையும் தெளிவும் துளிர்க்க பேசுகிறார் . ஜானு , நிச்சயமாக இனி வரும் நாட்களில் உங்களின் அதி தீவிரமான கவிதைகளை நீங்கள் பதிவு செய்யக்கூடும் . அதற்கான எல்லா துளிர்களும் உங்களின் மரத்தில் துளிர்க்கத் தொடங்கிவிட்டன . இனி வருவது வசந்த காலமே . அதன் வழி வீசும் குளிர்க் காற்றை சுவாசிக்க நானும் காத்திருக்கிறேன் .

இவரது இயற்பெயர் T. கார்த்திக் . திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் கடையநல்லூர் நகராட்சியில் வசிக்கிறார் . தொழில்முறை புகைப்படக் கலைஞராக இருக்கிறார் . முகநூலில் யாத்திரி ( HTTPS://WWW.FACEBOOK.COM/KARTHIKT1986 ) என்ற புனைப்பெயரில் 2010 ம் ஆண்டிலிருந்து கவிதைகள் எழுதி வருகிறார் . பெரிதாக முகநூல் தாண்டி பொதுவெளியில் அறியப்படாதவர் . இது அவருடைய முதல் கவிதைத் தொகுப்பு . காதல் மற்றும் காதலின் மன ஊடாட்டங்களைப் பற்றியும் பிரிதலைப் பற்றியும் எழுதுவது அவருக்குப் அவருக்குப் பிடித்தமான ஒன்று . பிரிதலின் புரிதல் குறித்து அடிக்கடி எழுதக் காரணமாக அவர் சொன்னது – ” காதலிக்க மறுத்த பெண்ணை , காதலில் இருந்து விலகிய பெண்ணை , கத்திக்குத்து , கொலை , திராவகம் வீச்சு , என்று எத்தனை செய்திகள் வாசிக்கிறோம் . அன்பின் உச்சம் வன்முறை அதை ஆற்றுப்படுத்தி சமநிலை செய்தே ஆகவேண்டும் . அளவில் சிறியதோ பெரியதோ எல்லாருக்குள்ளும் அவ்வன்முறை தலைதூக்கும் . மூர்க்கம் கொண்ட ஒரு மனமேனும் தன்னை விட்டுப் பிரிந்த பெண்ணை உளமார ஆசிர்வதிக்குமெனும் நப்பாசை . அதனால் எழுதுகிறேன் ” என்கிறார் . அவர் ஆசை நிறைவேறட்டும் .