ஒருகாலத்தில் , சிறுகதை தனது வடிவத்துக்காக அல்லாடிக்கொண்டிருந்தது . பிரெஞ்சா , ருஷ்யாவா , அமெரிக்காவா , இங்கிலாந்தா … என்று பரிதவித்தது . வந்தது வந்தது … முத்து முத்தா வந்து விழுந்தது … தமிழ் , மலையாளம் , மராட்டியம் , வங்கம் , இந்தி என்று . சேகரித்து சேகரித்து மடியில் கட்டி முடியலை ! சினையாகி சினையாகி , பலரகக் குட்டிகள் ஈன்றன ! ஒருகட்டத்தில் , போதும் என்று தோன்றவே , ரகங்கள் பலவிதமாகி , வடிவங்கள் உடைந்துவிதவிதமாகிவிட்டன . மேலும் மேலும் உடைந்து , குழந்தைகள் வரைந்த படங்கள் ஆகிவிட்டன . இனி … சிறுகதை வடிவங்கள் , தோன்றிய இடங்களான வாய்மொழிக் கதைகள் போலவே ஆகலாம் ! – கி.ராஜநாராயணன்