அவர்கள் இருட்டும் முன்பு , காட்டைக் கடந்தாக வேண்டும் . சதுப்பு நிலம் போன்று தரை , கால் உள்வாங்கியது . ஆபத்தான வெளி , சருகுகள் குப்பைகள் மூடி , மண்ணில் முகம் மறைந்து கிடந்தது . அங்கிருந்த மரத்தின் பருத்த கிளையை ஒடித்து எடுத்தான் பெரியவன் . அந்தக் கொம்பால் தரையை ஊன்றித் தடம் பார்த்து முன்னே நடந்தான் . பெரியவன் வைத்த காலடிக்கு மேல் தன் அடியை வைத்து ஜாக்கிரதையாக நடந்து சென்றான் சின்னவன் .

போட்ட அடுத்த ரெண்டு கல்லும் முல்லைக்காடுதான் . கார்கோடன் , அதன் சந்ததியர் படுத்துக்கிடக்கும் . ஓய்வு எடுத்துக்கொண்டு இருக்கும் . என்னத்துக்கு ஓய்வு என்றால் சண்டை களைப்புதான் . பல காலங்களுக்கு முன்னால் கிருஷ்ணனும் அர்ஜுனனும் அவர்கள் பந்துமித்திரர்களோடு கார்கோடன் வம்சத் தாரோடு சண்டைக்கு வந்தார்கள் . காண்டவ வனம் உள்ளிட்ட பூமியின் பரவலில் சொந்தம் கொண்டாடுவது கிருஷ்ணன் , அர்ஜுனரின் நோக்கமாக இருந்தது . கார்கோடன் , மலையின் உச்சியில் ஏறி நின்றுகொண்டு சொன்னான் . இந்த மலை போல் லட்சம் கோடி மலைகள் தேய்ந்து தேய்ந்து மண் ஆன கல்ப கோடி வருஷங்களாக நாங்கள்தான் இங்கே குடி இருக்கிறோம் . அதனால் இது எங்கள் பூமி என்றான் . யாரும் அவன் பேச்சைப் பொருட்படுத்துவதாக இல்லை . சண்டை பல ஊழிகள் தொடர்ந்தது . இன்னும்தான் …

-நூலிலிருந்து